ไม่ต้องรอให้ถึงอนุบาลจริงหรือ

หนังสือเป็นสื่อส่งเสริมการเรียนรู้บนพื้นฐานความสนุกสนานและมีความสุขร่วมกันของผู้อ่านหรือผู้เล่ากับผู้ฟัง ซึ่งเป็นการเสริมสร้างทักษะพื้นฐานทางภาษาอย่างเป็นธรรมชาติในบรรยากาศที่เป็นกันเอง โดยเฉพาะเด็กเล็กๆประสบการณ์ทางภาษาที่ดีจากผู้ที่อยู่ใกล้ชิดด้วยการ ใช้ภาษาที่เป็นแบบอย่างและอ่านหรือเล่นผ่านสื่อที่ดีชนิดต่างๆ ย่อมมีค่าและความหมายต่อการส่งเสริมพัฒนาการทางกาย, อารมณ์ – จิตใจ, สังคม – คุณธรรม และสติปัญญาในปัจจุบันมีหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนที่เห็นคุณค่าการอ่านและต้องการยกระดับมาตรฐานการอ่านของคนไทยให้สูงขึ้น ได้ร่วมกันดำเนินโครงการหนังสือเล่มแรกขึ้นในประเทศไทยโดยเริ่มจากเด็กอายุ 6 – 12 เดือนและสรุปผลการประเมินโครงการนำร่องดังกล่าวจากการศึกษาพฤติกรรมความกระตือรือร้นของพ่อแม่ที่ร่วมโครงการหนังสือเล่มแรกโดยอ่านหนังสือให้ลูกฟังและศึกษาพฤติกรรมจากเด็กทั้งกลุ่มครอบครัวที่ “พรั่งพร้อม” และครอบครัวที่มีสภาวะ “พร่อง” หนังสือได้แสดงผลของความสำเร็จที่ชัดเจนเป็นรูปธรรมนั่นคือ เด็กมีพัฒนาการทางกายที่ดีขึ้นเพราะเด็กได้เคลื่อนไหวจากกิจกรรมขณะอ่าน เด็กมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่ดีขึ้นจากการที่พ่อแม่อ่านหนังสือให้ฟัง เด็กจะตั้งใจฟังและยิ้มอย่างมีความสุข และบางครั้งเด็กหยิบหนังสือมาอ่านเองและร้องเพลงคลอตามลำพัง ที่สำคัญเด็กมีสภาวะทางจิตใจที่ดีเพราะเด็กมีหนังสือเป็นเพื่อน เด็กมีประสบการณ์ทางภาษาจากการฟังและมีปฎิสัมพันธ์กับแม่โดยการโต้ตอบทางปฏิกิริยา เด็กมีประสบการณ์ทางสติปัญญาจากการใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5ในการกระทำกับวัตถุ นั้นหละสิ่งที่เขาเรียกว่า เก็บสะสมข้อมูล ยิ่งมีข้อมูลมากเขายิ่งมีโอกาสสร้างองค์ความรู้ใหม่ได้มาก ดังนั้น ถ้าคุณเชื่อว่าเด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้านั่นหมายถึง เด็กรักการอ่านในวันนี้ย่อมเป็นผู้ใหญ่รักการอ่านในวันหน้า เด็กมีข้อมูลสะสมเอความฉลาดในวันนี้ย่อมมีโอกาสที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดในวันหน้าแล้วจะรอให้ถึงอนุบาลทำไมกัน วันนี้คุณอ่านหนังสือให้ลูกหลานฟังกันหรือยัง